Triadisme is de metafysische theorie dat er in laatste instantie drie soorten ietsen of zijnden of entiteiten bestaan: fysische, mentale en conceptuele. En omdat alles wat is, ook verandert, noem ik ze eventiteiten, ‘gebeur-dingen’. Deze drie soorten hangen wel vaak samen, maar ze zijn nooit aan elkaar gelijk en geen van deze drie soorten eventiteiten is dan ook te reduceren of te herleiden tot één van de twee andere soorten.

Of, omdat die soortgelijke eventiteiten onderling wel vaak nauw samenhangen, stellen we dat er drie “werelden” zijn; één van de fysieke, één van de mentale en één van de conceptuele eventiteiten. Een “wereld” is dus een verzameling eventiteiten van eenzelfde soort. Dat was de formulering van de “Driewereldentheorie” van de filosoof Karl Popper.

Binnen die “werelden’ hebben wij als mensen onze leefwerelden en dat zijn er ook drie; individuele en collectieve. De meeste dieren leven in twee leefwerelden; een fysieke en een mentale.

Dit triadisme is dan ook zeker bedoeld als een correctie van de gangbare monismen en dualismen. 

Dit triadisme is een zinnige en handige theorie, omdat alle mogelijke puzzels en vraagstukken met behulp van het triadisme zijn te analyseren en ook omdat met het triadisme duidelijk kan worden dat en waarom tal van puzzels principieel onoplosbaar zijn. Bovendien is dit triadisme een theorie waarmee echt recht gedaan kan worden aan de menselijke werkelijkheid zoals we die ervaren. Daarom is het voor alle zorg-beroepen ook een theorie waarmee alle morele kwesties in de zorg kunnen worden doordacht. Daarover gaat het in deel twee van het boek.

Meer dan deze drie soorten eventiteiten en leefwerelden (en werelden) bestaan niet en minder ook niet. Ook al is een (mentale) ervaring meestal een ervaring van iets fysieks; de ervaring en het ervarene vallen niet samen en de werkelijkheid van de ervaring van iets fysieks is een ander soort werkelijkheid dan het fysieke ervarene. 

Ook al is een (mentale) ervaring te conceptualiseren; een concept is niet de ervaring.

De kaart is niet het landschap.

Het menu is niet het diner.

Een kookboek is niet eetbaar.

Voor wie meer wil weten leze het boek!

En wie mij erover wil horen praten: een paar jaar geleden is op de ISVW (Internationale School voor Wijsbegeerte) te Leusden een inleidend praatje van mij opgenomen en op film gezet (zie hieronder).